Dzięki własnej studni lub studni głębinowej można uniezależnić się od drogiej wody użytkowej i dostępnej tylko w ograniczonym zakresie wody deszczowej. Do tłoczenia wody gruntowej i nawadniania większych powierzchni przydadzą się niezawodne i nieskomplikowane pompy Wilo.
Dobór hydroforu na potrzeby domowe nie jest trudny. Należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach.

Jak w wypadku każdej pompy, aby właściwie ustalić jej typ, musimy znać tzw. punkt pracy, czyli wydajność Q (m³/h) i wysokość podnoszenia H (m H₂O – ciśnienie wyrażone w metrach słupa wody).

Wydajność Q

Wydajnością pompy nazywamy natężenie przepływu potrzebne do pokrycia zapotrzebowania na wodę przy założeniu, że występuje pewna nierównomierność w korzystaniu z odbiorników wody tj. że rzadko się zdarza, że jednocześnie odkręcimy wszystkie krany i uruchomimy wszystkie spłuczki.

Przy standardowym domku jednorodzinnym możemy przyjąć, że wydajność hydroforu 1-3 m³/h w zupełności pokryje nam maksymalne zapotrzebowanie na wodę. Np.: dla 4-5 osobowej rodziny możemy przyjąć zapotrzebowanie na wodę 1,0 – 1,5 m³/h.

Wysokość podnoszenia H

Na wysokość podnoszenia składa się wysokość geometryczna tj. różnica poziomów pomiędzy pompą a najwyżej położonym odbiornikiem oraz straty liniowe i miejscowe powstałe w wyniku tarcia cieczy o wewnętrzną powierzchnię rur i zmiany w kierunku przepływu. W przypadku, gdy pompa zasysa ze zbiornika niżej położonego niż pompa do wysokości podnoszenia dolicza się również różnicę poziomów pomiędzy pompą i lustrem wody oraz straty liniowe i miejscowe powstałe na długości rurociągu ssącego. Należy pamiętać, że zastosowanie pomp samozasysających jest ograniczone. Mogą one zassać wodę maksymalnie z głębokości 8 m. Chcąc zachować odpowiednie ciśnienie w kranie należy doliczyć 20 m umożliwiając optymalny wypływ z kranu. W przybliżeniu, gdy studnia nie jest zbyt daleko od domu należy przyjąć, że straty miejscowe i liniowe stanowią 20% geometrycznej wysokości podnoszenia.

Wysokość podnoszenia hydroforu możemy obliczyć według następującego wzoru:

H = H_geo1 + H_geo2 + 0,2 x(L₁ + L₂) + H_W

gdzie:

• H_geo1 – strona ssawna – Różnica poziomów między lustrem wody w studni a osią pompy
• H_geo2 – strona tłoczna – Różnica poziomów między osią pompy a najwyższym odbiornikiem
• L₁ + L₂ – Straty na przepływie wody przez rury (ok. 20% długości rurociągu)
• H_W – Wymagane ciśnienie wypływu wody z kranu

* H_geo1 + L₁ + L₂ < 7 m (głębokość ssania pomp samozasysających to maksymalnie 7 m)

Aby uniknąć częstego załączania się pompy przy małym rozbiorze wody, dobrze jest wyposażyć hydrofor w zbiornik przeponowy (sprzedawany w komplecie z pompą – jeżeli pozwalają na to warunki instalacji, najlepiej jest wybrać zbiornik o objętości ok. 50 l).

Jeśli napotykasz trudności w dokonaniu właściwego wyboru produktu, serdecznie zachęcamy do skontaktowania się z naszym działem handlowym. Nasi eksperci są gotowi udzielić Ci fachowej pomocy i wsparcia.

Źródło: Wilo